Jarosław Mikołajewski

ŁATWA PRZEPOWIEDNIA

wiem że to nie może trwać całkiem
bez końca świat zorientuje się
jakiego ma gościa jakiego
uczestnika a ty słusznie ujęta
tym jego zachwytem i jego
powabem zobaczysz że młodością
życia być nie może zmierzch
twojego przyjaciela jakkolwiek
kochany wziął co dał radę
dał co chciałaś dostać i teraz każde
w swoją stronę jak bardzo
to będzie bolało tym bardziej im piękniej
jest w tej chwili która wciąż się przedziera
jak gwiazda przez mgłę przepowiedni
że trwać to nie może dłużej niż dwie
chwile z których jedna już dawno
za nami w chwili gdy skubiesz obwódki
paznokci które jak twierdzisz nie wyszły a
w których cała dosłownie zieleń mojej
łąki ostatniej

SZCZELINA

a teraz niech skóra pozazdrości
duszy

niech pozazdrości jej
tułów i głowa

pozazdrości niech duszy
wydrążenia i pustki

wypalenia
wydłubania

jak łodzi którą polizała
pochodnia 

niech je zaboli ciężka
dłubanina

bo najgorzej
jest nosić
tę ciężką różnicę 
pomiędzy gładkim dobrobytem a bólem

świszczeć tą dziwną
szczeliną na styku

KLEPSYDRA

wydzwaniał
nieznośnie
wieczorem i rano

zwłaszcza rano w
niedzielę kiedy jedliśmy
śniadanie

nie odbierałem tak
długo aż przestał

obraził się pewnie i
dobrze

się kiedyś
odbrazi

aż ta cisza
niedzielna dziś w nocy zaczęła
dokuczać

dokuczliwość
przyszła z myślą że ktoś
inny
na czyj telefon
czekam
nie dzwoni

natrętny jego
dzwonek stał się nagle
zasługą

zadzwonię
pomyślałem
ale najpierw zajrzę
do internetu co ostatnio
napisał

zajrzałem

napisał
kto inny że
umarł

dziesięć miesięcy
temu

czy pomodlił się za
mnie stamtąd i
poczułem?

taką metodą
się dzwoni tam
gdzie jest teraz?

cześć jemu a dla mnie
kit w oko
by nie powiedzieć
gorzej

by powiedzieć dla
siebie najdelikatniej jak
umiem

PO ROZMOWIE

płaczesz nad brakiem lądu za
plecami lecz spójrz przed siebie
co za wielkie nieba i obiecana
ziemia pod stopami a potem
zobacz jakie dla mnie szczęście
że krótka droga o której dziś myślisz
jako o swoim wszystkim to jest dla mnie
droga na dzisiaj jedyna
      a to całe za mną
niech stanie się twoje i spaceruj po nim
jak po własnym ogrodzie

jak zrównoważyć te nierówne
drogi to sztuka której
musimy dokonać takie jest
zadanie żeby płakać nie z żalu
tylko z radości że takie nam dano
rozstrzelenie serca ale tylko w czasie

DO PIOTRA KTÓRY PODPALIŁ SIĘ POD PAŁACEM KULTURY W CZWARTEK 19 PAŹDZIERNIKA 2017

pragnę powiedzieć ale
czy pan słyszy że czuję każde
słowo pańskiego przesłania

od protestuję
  i przeciw 
po 
natomiast chciałbym

chcę dodać że formę pańskiego 
sprzeciwu

uważam za najbardziej
ze wszystkich szlachetną

spalić się
tak to czytam
znaczy spalić w sobie
co jeszcze nie zostało spalone w sprzeciwie

spalić się to skazać siebie
  na płomienie
jeśli odratują od samospalenia

pośród wszystkich słów pańskich najbardziej
doceniam
zapomniany w znaczeniu czasownik
kieruję

płonąć to kierować
spłonąć to skutecznie

kierując przez płomień
już pan coś skierował
ocalając życie od bycia do siebie

boli więc jestem

płonę a więc
żyję

tak to rozumiem i dodam od siebie
wkładając panu w niewystygłe
wargi

byłem i nie wrócę
jeśli mnie przeoczysz
nasza strata
więc proszę przekieruj
gdzie trzeba

Jarosław Mikołajewski