MARIAN PANKOWSKI
(Ur. w 1919 r. w Sanoku – zmarł 3.04.2011r. w Brukseli). Poeta, prozaik, dramaturg, także literaturoznawca i tłumacz. W 1938 roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim; wówczas też debiutował jako poeta w lwowskich „Sygnałach”. W latach 1942-45 był więźniem obozów hitlerowskich (Oświęcim, Gross-Rosen i Nordhausen). W 1945 roku osiadł w Belgii, gdzie kontynuował studia na Université Libre de Bruxelles. Następnie został szefem tamtejszej slawistyki i pracował na niej do przejścia na emeryturę. Autor wielu rozpraw i esejów zamieszczanych m.in. w paryskiej „Kulturze” i „Oficynie Poetów”. W 1967 roku opublikował studium pod tytułem Leśmian - La révolte d'un poéte contre les limites, które 1999 roku ukazało się w polskim przekładzie jako Leśmian czyli bunt poety przeciw granicom). Tłumacz (m.in. poezji polskiej – pionierska francuska Anthologie De La Poésie Polonaise du XV au XX si, 1961). Jego twórczość obejmuje: zbiory wierszy polsko- i francuskojęzycznych (m.in.: Pieśni Pompejańskie, Bruksela 1946,Wiersze alpejskie, Bruksela 1947, Podpłomyki, Bruksela 1951,Poignée du Presént, Bruksela 1954, Sto mil przed brzegiem, Warszawa 1958, Zielnik złotych śniegów, Lublin 1993, Moje słowo prowincjonalne, Sanok 1998), powieści i opowiadania (Matuga idzie. Przygody, Bruksela 1959, Lublin 1983, Kozak i inne opowiadania, Bruksela 1965, Bukenocie, Kraków 1979, Pątnicy z Macierzyzny, Londyn 1985, Warszawa 1987, Rudolf, Londyn 1980, Warszawa 1984,Bal wdów i wdowców, Kraków 2006) oraz dramaty, które ukazały się w Londynie w dwóch tomach: Nasz Julo czerwony i siedem innych sztuk (Londyn 1981) oraz Teatrowanie nad świętym barszczem i pięć innych sztuk (Lublin 2001).
|