AMIR OR
Ur. w 1956 r. w Tel Awiwie, w rodzinie o polskich korzeniach. Był pasterzem owiec w kibucu Nachszon, następnie mieszkał kolejno w Grecji, Holandii i około dwóch lat – w Indiach. Po powrocie do Izraela założył ośrodek terapii i medytacji w Jerozolimie. W 1988 r. ukończył filozofię oraz religioznawstwo na Uniwersytecie Hebrajskim. W kolejnych latach wykładał grecką religię, publikował także eseje z pogranicza filozofii, literatury i historii sztuki. W latach 1990–2011 dyrektor stowarzyszenia na rzecz wspierania poezji w Izraelu „Helikon”, prowadzące działalność wydawniczą oraz kulturalno-dydaktyczną oraz redaktor naczelny pisma pod tym tytułem. Organizował m.in. wspierane przez ONZ w ramach akcji „Poeci dla Pokoju” projekty współpracy poetów języka hebrajskiego i arabskiego: warsztaty poetyckie, festiwale poezji (np. Sha`ar International Poetry Festival w Tel Awiwie) oraz redagował publikacje książkowe. Obecnie redaktor międzynarodowych pism „Atlas” i „Blesok”, poświęconych literaturze i sztuce współczesnej, a także członek EACWP (European Association of Creative Writing Programs). Mieszka w Tel Awiwie. Opublikował tomy poezji: Ani mabit me`ejnej hakofim (Patrzę oczami małp, 1987); Panim (Twarze, 1990); Pidjon hamet (Wykupywanie umarłych, 1994); Kacha (Właśnie tak, 1995); Szir (Wiersz, 1996); Jom (Dzień, 1999); Muzeon hazman (Muzeum czasu, 2007); wersja angielska: The Museum of Time (Manchester 2007); Hachaja szebalew (Bestia w sercu, 2010), Masa hameszuga (Proroctwo szaleńca, 2012), Szalal (Łup, 2013), Hamamlacha (Królestwo, 2015), Knafajim (Skrzydła, 2015) oraz Sicha (Rozmowa, 2018). Wydał także tom prozy poetyckiej Szir Tahira (Pieśń Tahiry, 2001). W przekładach na inne języki ukazało się około trzydziestu książek Ora, w tym Wiersz (Olsztyn 2006) i Twarze (Gołdap 2014) w przekładzie Beaty Tarnowskiej. Po polsku wiersze Ora publikowane były również na łamach „Literatury na Świecie”, „Frazy”, „Portretu” oraz „FA-artu”. Jako tłumacz opublikował kilkanaście tomów przekładów na język hebrajski: z języka greckiego, łacińskiego i angielskiego, a także z hebrajskiego na japoński (z Akiko Takahashi), w tym Habsora al-pi Toma (Ewangelię świętego Tomasza, 1992), antologię erotycznej poezji greckiej Tszuka matirat ejwarim (Pragnienie ciała, 1993), a także Sipurim min haMahabharata (Opowieści z Mahabharaty, 1998). Był wielokrotnie nagradzany za twórczość oryginalną i przekładową, m.in. nagrodami Fulbrighta (1994), Premiera Izraela (1996), Ministra Kultury Izraela za przekłady klasycznej poezji greckiej (1998), Plejady za znaczący wkład do światowej poezji (2000), Oeneumi na Międzynarodowym Festiwalu Poezji Tetovo w Macedonii (2010), Nagrodą Literacką Stefan Mirtov Ljubiša (Montenegro, 2014), Nagrodę BlueMet World Through Poetry (2017).
|